- Ουταμάρο
- (Utamaro, Καουαγκόε, Μουσάσι 1753 – Έντο, σημερινό Τόκιο 1806). Ιάπωνας ζωγράφος και χαράκτης. Όπως ο Μορονόμπου, ο Χοκουζάι και άλλοι, ήταν και εικονογράφος βιβλίων επιστημονικών εκλαϊκευτικών ή ρομαντικής λογοτεχνίας, αλλά κυρίως ερωτικών. Έγινε γνωστός στην ιαπωνική κριτική, εκτός από τις τοπιογραφίες, για τα σχέδια εντόμων του Βιβλίου των εντόμων (1788). Σε αυτό και σε άλλα έργα, όπως στις εικονογραφήσεις του Αργυρού Κόσμου (1790), στον οποίο εξαίρει ζωγραφικά το χιόνι, και στο Βιβλίο των πουλιών (1790) εμπνέεται από τους ζωγράφους της Ακαδημίας Σουνγκ, δηλαδή από την ευαίσθητη και λεπτή κινεζική τέχνη του 12ου-13ου αι. Αλλά αυτό που εκτιμήθηκε και από τους Ευρωπαίους, ήταν η χρωμολιθογραφική τεχνική με την οποία κατασκεύασε τις θαυμάσιες λιθογραφίες του, για τις οποίες θεωρείται, μαζί με τον Κιγιονάγκα, ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος της σχολής Ουκίγιο-ε. Αυτός ο μεγάλος ζωγράφος, ο οποίος με το τρίπτυχο των Ψαράδων των Αουάμπι (θαλασσινών κογχυλιών) πραγματοποιεί ένα μεγάλο ποιητικό έργο, είναι ωστόσο ένας αμίμητος ειδικός στις λιθογραφίες που παριστάνουν γυναίκες. Αριστουργήματα του θεωρούνται τα Άνθη κερασιάς και δαμασκηνιάς, οι Αυλικές της Γιοσιβάρα (Τόκιο, συλλογή Τακαμίν) και Γκέισα (Τόκιο, Εθνικό Μουσείο).
Ουταμάρο: «Γυναίκα που αλλάζει φόρεμα». Ο Ιάπωνας ζωγράφος και χαράκτης (1753-1806) υπήρξε λεπτός ερμηνευτής του γυναικείου κάλλους.
Dictionary of Greek. 2013.